Jak dbać o odzież, czyli słów kilka o różnych tkaninach

polimex-tkanny-kurtkowe Odzież przygotowana jest z najróżniejszych tkanin. W większości sytuacji, nie zwraca się uwagi na to, z jakiej tkaniny została przygotowana konkretna koszulka czy kurtka. Pranie czy prasowanie odbywa się w sposób standardowy, co jest błędne. W jaki sposób zadbać o różnego rodzaju odzież? Jak sprawić, że będzie służyła przez długi czas?

Dżins, czyli pierwszą zasadą prawidłowego dbania o odzież z tego rodzaju tkaniny, jest oszczędność w jego praniu. Nie powinno się prać, np. kurtek czy spodni dżinsowych zbyt często, bo zwyczajnie będą traciły kolor. Równocześnie warto pamiętać o tym, że przed wrzuceniem do prania, konieczne należy zasunąć zamki. Jeżeli będą niezasunięte, to szybciej ulegną zniszczeniu. Samo pranie powinno odbywać się w maksymalnej temperaturze 30 stopni. Użycie wyższej temperatury działa niekorzystnie na tę tkaninę.

Tiul, jak o niego prawidłowo zadbać? Tutaj konieczne będzie pranie wykonywane ręcznie. Równocześnie nie warto robić tego odkrytymi dłońmi, gdyż bardzo łatwo można zniszczyć tkaninę. Tiul jest niezwykle delikatny. Korzystanie z pralki przy tiulu może spowodować zniszczenie materiału.

Skóra może być prana ręcznie, a dokładniej należy wszelkie widoczne zabrudzenia w sposób niezwykle ostrożny usunąć. Najlepszym rozwiązaniem będzie wykorzystanie wody destylowanej zmieszanej z mydłem do plam. Całość zabrudzeń należy usuwać niezwykle delikatnie, aby nie zniszczyć skóry.

Oczywiście, niezależnie od rodzaju tkaniny, niezwykle istotnym jest jej jakość wyjściowa. Należy zatem mieć świadomość jakiego rodzaju odzież się kupuje, od jakich producentów pochodzi. Im lepsza jakość, tym oczywiście większa żywotność odzieży.

https://polimex.net/pl/sklep/8-tkaniny-i-dzianiny/78-tkaniny-kurtkowe-i-mikrofibry

Najważniejsze nurty w kinie

Lumiere Factory, Auguste and Louis Lumiere Kino to magia. Przeniesienie na ekran naszych marzeń, naszych lęków. Filmy mają być pouczające, pokazywać problemy świata, bawić, dostarczać rozrywki. Naturalnie to co oglądamy obecnie w kinie ma swoje początki pod koniec XIX wieku czyli w momencie kiedy bracia Lumiere przygotowali pierwszy pokaz filmowy. Od tego czasu kinem rządziły określone trendy, zmieniające się postrzeganie świata, wydarzenia różnego rodzaju, rozwój technologii, praca geniuszy filmowych, wszystko to budowało różnego rodzaju nurty w kinie które do dzisiaj stanowią inspirację dla coraz to nowszych twórców. Jaki więc znajdujemy najważniejsze nurty w kinie, które dzieła pomogą nam zrozumieć każdy z takich nurtów?
złodziejerowerow
Najważniejsze nurty kinowe rozpoczęły się kształtować w połowie XX wieku w okresie końca II wojny światowej, w latach powojennych. Najbardziej znanym nurtem z tego okresu jest włoski NEOREALIZM. Powstał on w ramach sprzeciwianiu się faszyzmu. Jeżeli mowa o kinie w nurcie neorealizmu to na główny plan w każdym filmie wysuwane były konflikty między ludzie, dramat różnych jednostek, pokazywany zazwyczaj za pomocą uogólnień. Po raz pierwszy termin ten został użyty w roku 1943, przy okazji premiery filmu „Opętanie”. Film ten został zakazany, a rządzący Włochami faszyści zniszczyli negatyw. Jednak jak się okazuje zachowała się kopia i w momencie premiery zdobył wielką popularność. Pierwszy zaś prawdziwy, w stu procentach film w ramach włoskiego neorealizmu to „Rzym, miasto otwarte” z roku 1945. Twórcy w tym nurcie skupiali się na rozliczeniu czasu wojennego oraz problemach społeczeństwa w latach powojennych. Neorealizm zakończył się w połowie lat 50tych, jednak z uwagi na rozprzestrzenianie się po świecie filmów włoskich trafił na podatne grunty choćby w Polsce, gdzie powstała tzw. polska szkoła filmowa, kolejny nurt o którym warto się dowiedzieć.

Polska szkoła filmowa lub zamiennie szkoła polska to nurt kinowy który wytworzył się w naszym kraju w połowie lat 50tych, kiedy to na mocy odwilży październikowej młodzi twórcy uzyskali zielone światło na tworzenie filmów, które w pierwszych latach powojennych od razu trafiły by na półkę. Jest to w pełni autorski, polski nurt, co prawda wzorujący się lekko na włoskim neorealizmie ale z uwagi na polskie uwarunkowania dodający wiele od siebie, tak naprawdę rozliczając się z polskimi postawami, polskimi mitami historycznymi. Film „Kanał” Wajdy z roku 1956 oraz „Człowiek na torze” z tegoż roku, w reżyserii Munka uznaje się za początek szkoły polskiej w kinie.
nowafala
Równolegle z polską szkoła filmową, nowy nurt rodził się i rozwijał we Francji. Tutaj w roku 1959 premierę miał niskobudżetowy film „I Bóg stworzył kobietę”. Osiągnął on niebywały sukces, dzięki czemu zapanowała moda na kręcenie filmów o niskim budżecie, zgodnie z pomysłami ich twórców. Poprzez równoległy rozwój różnego rodzaju technik, producenci bardzo chętnie korzystali z pomysłów nowych twórców którym nie były potrzebne wielkie budżety do tworzenia dobrych filmów. Nazwa tego nurtu to NOWA FALA, a najważniejszymi cechami były między innymi swobodna konstrukcja, nie przesadzanie z intelektualizmem w filmie, nie silenie się na zbyt wydumane problemy. Wszystko prowadzone w filmie jest naturalne, a widz doskonale orientuje się choćby w motywach bohaterów które nie są brane z księżyca, stanowią odniesie do normalnych problemów dnia współczesnego.

Zamykając cykl najważniejszych nurtów w kinie warto wspomnieć wymysł DOGMĘ 95. W roku 1995, w Kopenhadze, pewna grupa twórców filmowych przygotowała deklarację odnośnie przygotowania filmów zgodnie z pewnymi zasadami. Do twórców tego nurtu zalicza się między innymi Kristian Levring czy Larsa von Triera. Jakie są najważniejsze zasady tworzenia filmów zgodnie z tym nurtem? Oczywiście filmy kręcone poza studiem, bez potrzeby scenografii. Brak muzyki w filmach, kręcenie ujęć jedynie z ręki. Przygotowanie produkcji i jej rozbudowanie o jakieś sztuczne wątki, mające wpływ choćby na akcję jest wyraźnie zabronione.
Jeżeli ktoś chciałby zapoznać z nurtem DOGMA95 to oczywiście warto obejrzeć takie produkcje jak „Idioci” czy też „Włoski dla początkujących”